آنا ماگدالنا یوهان سباستین باخ

در حال حاضر چاپ قطعات موسیقی تنها به دلایل حرفه‌ای توسط هنرجویان، دانشجویان آهنگسازی موسیقی و یا ناشران متخصص انجام می‌گیرد. اما زمانی این کار جزو کا‌رهای روزمره دوستداران موسیقی بود. در حالی که در اوایل قرن ۱۸ در آلمان هیچگونه مشکل کمیابی و یا گرانی در زمینه چاپ وجود نداشت، به دلیل عدم وجود یک سیستم توزیع سازمان یافته، بعضی از نسخه‌ها کمیاب بودند. علاوه بر این، دارا بودن تنها یک نسخه چاپ شده از یک قطعه حسی فراتر از یک کلمه بود. موسیقی چنان به عنوان یک کالا وارد عرصه زندگی شده بود که به راحتی در فروشگاه‌ها قابل خریداری بود. حتی اگر شنیدن و یا اجرای یک موسیقی را قبل یا بعد از خرید آن تجربه می‌کردند، دوستداران واقعی موسیقی راضی نمی‌شدند که قطعه‌ای را کپی کنند.

تعدادی از این Notenbulchlein ها به خانواده باخ منسوب می‌شد که ما از سه مورد آن‌ها اطلاع داریم. اول Klavierbuchlein برای فریدمان پسر ارشد باخ، مورد دوم بدون عنوان و مربوط به سال ۱۷۲۲ بوده که شامل پنج سوئیت اول فرانسه و برخی از قطعات کوتاه می‌باشد، و در نهایت موردی که مربوط به سال ۱۷۲۵ بوده و به دلایلی به نام همسر دوم باخ منسوب شده است. و این موردی است که در کتاب آنا ماگدالنا یوهان سباستین باخ به آن پرداخته شده است و قبلا در سال ۱۹۳۵ تحت عنوان Callwey ارائه شده است. مقدمه و یادداشت‌های آن توسط آرنولد شرینگر انجام گرفته و همچنان به عنوان آخرین نتایج پژوهش‌های موسیقیایی ارائه می‌شود و نسبت به ویرایش دکتر ریچارد باتکا در سال ۱۹۰۶ تنها نکات معدودی به آن اضافه شده است.

آنا ماگدالنا متولد ۱۷۰۱ و دختر دربار و ترمپت نواز، یوهان کاسپر ولکن بود که در زمان تولد وی در زیتز استخدام شد. باخ در سال ۱۷۲۰ به علت مرگ همسرش تنها شد و سپس در کوتن، جایی که آنا ماگدالنا به عنوان خواننده دربار فعالیت می‌کرد و باخ هم به عنوان رهبر ارکستر موسیقی دربار شاهزاده بود با هم آشنا شدند و در ۱۷۲۱ با هم ازدواج کردند. بعد از نقل مکان به  لایپزیگ از یک خواننده دربار به یک رهبر گروه کر تبدیل شد. باخ و آنا صاحب ۱۳ فرزند شدند. آنا به مدت ۱۰ سال پس از درگذشت باخ زندگی کرد و سرانجام در ۱۷۶۰ در فقر و شرایطی بسیار رقت انگیز از دنیا رفت. بر اساس گفته‌های یوهان سباستین، او یک سوپرانوی عالی و مناسب برای کنسرت‌های خانگی محسوب می‌شد. بسیاری از قطعات یوهان سباستین را به درستی و دقت نوشته و حفظ کرده است و بیش از یک سوم قطعات Notenbuchlein  هم توسط وی چاپ شده است.

پس از آن که باخ نوشتن دو نمونه از سوییت‌های پیانویی خود را آغاز کرد، این مجموعه را به حال خود باقی گذاشت. به نظر می‌رسد که بعد از آن، باخ فقط گاهی از وجود آن باخبر بوده است. نه می‌توان اثبات کرد که کتاب یوهان سباستین باخ آنا ماگدالنا منحصرا به منظور نشان دادن آهنگ‌های خود او بوده و نه این که او قصد پیشرفت نوازندگی پیانو آناماگدالنا را داشته است. بدون شک تصمیم‌گیری در رابطه با این که کتاب باید شامل چه قطعاتی باشد، به خود آنا ماگدالنا واگذار شده است. او سال‌ها، احتمالا بیش از پنج سال برای تکمیل کتاب یوهان سباستین باخ آنا ماگدالنا وقت گذاشته است.

آنا برای تعلیم و تربیت بچه‌ها مطابق با استاندارد‌های قابل قبول اجتماعی، یک استاد رقص را استخدام کرد، تا نه تنها هنر رقص بلکه آداب اجتماعی را نیز به خوبی فرا گیرند. لازمه‌ی چنین اهدافی جمع‌آوری قطعات ساده و مناسب برای ملودی، با قابلیت اجرا با ویولن یا فلوت می‌باشد. این کار در حیطه وظایف آنا ماگدالنا بوده است. این مطالب نمی‌توانند شواهدی دال بر سلایق شخصی آنا ماگدالنا که با توجه به تربیت و کارش، با سبک متفاوتی از موسیقی شکل گرفته است، باشد. از این گذشته، در زندگی هنری خانواده یوهان سباستین، مراسم بسیاری مانند مراسم ازدواج، غسل، تعمید، جشن‌های تولد، مرگ و میر، و انواع گردهمایی‌های اجتماعی برای اجرای قطعات خاص وجود داشت. مهم نبود که نویسنده این قطعات چه کسی بوده است، یک غریبه یا عضوی از خانواده، به هر حال مناسب‌ترین مکان برای جمع‌آوری این قطعات ، کتاب موسیقی خانوادگی مادر بود.

نیمه دوم کتاب آنا ماگدالنا یوهان سباستین باخ پر از این قطعات است که با آهنگ The Tobacco Pipe شروع شده است. تمامی این قطعات دارای کیفیت Gelegenheitsstticke است و برای اجرا در مناسبت‌های خاصی بودند که البته ممکن است که فقط حدس و گمان باشد. در هر صورت، طی سال‌ها، انواع قطعات از قبیل قطعات جدی یا سرگرم کننده، مهم و بی اهمیت در این صفحات جمع‌آوری شده‌اند. مهم این نیست که کتاب آنا ماگدالنا دقیقا مانند کتاب اصلی باشد، آنچه اهمیت دارد این است که سعی گردیده از تمام قطعات در این کتاب استفاده شود. در نهایت چیزی که این کتاب را متمایز و جذاب می‌کند کیفیت ویژه آن است.

کتاب یوهان سباستین باخ آنا ماگدالنا ویرایش ویلارد پالمر ترجمه ندا علی غنی در ۱۴۴ صفحه توسط نشر هنر و فرهنگ منتشر شده است.