آدورنو و موسیقی

بیش از نیمی از آثار نشر یافته‌ی آدورنو به پژوهش درباره‌ی موسیقی اختصاص دارد. با این حال، با وجود رشد شهرت او در سا‌ل‌های اخیر، پژوهش‌های موسیقایی او به دلیل پیچیدگی موسیقی شناختی‌شان از نظر دور مانده‌اند. کتاب آدورنو و موسیقی، تالیف رابرت ویتکین، اولین شرح مبسوط جامعه شناختی از نوشته‌های موسیقایی اوست.

رابرت ویتکین، با زبانی روشن و غیرتخصصی، خواننده‌ی کتاب را با پیچیدگی استدلال‌های آدورنو درباره‌ی پیوند بین موسیقی و اخلاقیات، و پیوند آثار موسیقی با ساختار اجتماعی آشنا می‌کند. در هر کدام از این فصل‌ها نظر آدورنو درباره بتهوون، واگنر، مالر و برگ، شوئنبرگ، استراوینسکی و بالاخره، موسیقی جَز بیان شده است. در سرتاسر کتاب آدورنو و موسیقی، ویتکین به بسط گونه‌ای جامعه شناسی اثر هنری می‌پردازد که بر اساس آن نوشته‌های موسیقایی آدورنو را می‌توان فهمید.

آدورنو، بیش از هر جایی، در همین نوشته‌ها ثابت کرده که هنر حق دارد واجد نیرویی اخلاقی و انتقادی برای رشد جامعه مدرن دانسته شود. ویتکین، این نوشته ها را برای کسانی که موسیقی‌شناس نیستند بازخوانی کرده، و درک ما را از این غول اندیشه قرن بیستم فوق العاده بیشتر کرده است.

کتاب آدورنو و موسیقی اثر رابرت ویتکین ترجمه حسن خیاطی در ۲۹۶ صفحه توسط نشر سرود منتشر شده است.