منوچهر همایون‌پور
منوچهر همایون‌پور خواننده، موسیقی‌شناس و محقق در سال ۱۳۰۳ هجری شمسی در شهر بروجرد به دنیا آمد. پدرش نظامی و مردی باسواد بود. موسیقی و به ویژه آوازها را از کودکی با گوش دادن به صفحات گرامافون نزد خود و با تقلید از خوانندگان مورد علاقه‌اش چون قمرالملوک وزیری، روح انگیز، تاج اصفهانی، ادیب خوانساری، رضا قلی ظلی و نیز دوستان کلاس دیده‌اش فرا گرفت. کار حرفه‌ای خود را ابتدا با گروهی از جوانان مستعد و با ذوق آغاز کرده تا اینکه در سال ۱۳۲۶ با آشنایی با استاد بزرگ موسیقی ایران ابوالحسن خان صبا رسما به جمع نام‌آوران موسیقی پیوست و استاد با اجرای هفت برنامه همراه ارکستر خویش که بزرگترین ارکستر آن زمان در رادیو ایران بود برای همیشه بر کار وی صحه گذارد.
همایون‌پور در طول مدت فعالیت خود در رادیو با ارکسترهای مختلف به سرپرستی هنرمندان برجسته‌ای چون ابراهیم منصوری، جواد معروفی، روح ا... خالقی، حسین یاحقی و نیز چند سالی با ارکستر مرتضی گرگین زاده همکاری داشت. در فاصله این سال‌ها با نام‌آورانی چون حبیب ا... بدیعی و پرویز یاحقی و نیز گهگاه با برادران معارفی و دیگران همکاری داشته است.
همایون‌پور در آواز دارای سبکی متین و استوار است که مخصوص و منحصر به خود او می‌باشد. او بجز موسیقی و آواز از جوانی سر در کتاب‌های شعر و ادبیات داشته و از این بابت در تلفظ و انتخاب شعر دقت و وسواسی کم نظیر دارد، بطوری که این خصوصیت بی اغراق از او فردی شعر شناس و ادیب ساخته است. دستخط استاد صبا در مورد وی افتخاری است که شاید هیچیک از هنرمندان دیگر به آن نائل نشده باشند. از میان آثاری که با همراهی بزرگان موسیقی ایران اجرا شده است می‌توان از آهنگ‌های در کنج دلم...، نوای چوپان، عهدشکن، بیقرار و نغمه بیستون و از میان آثار قلمی او نیز می‌توان از نقدی بر بحورالاحان فرصت الدوله شیرازی، یادنامه استاد زرین کوب و به نرمی باران در یادبود فریدون مشیری نام برد.
