حسین صبا
حسین صبا، فرزند حسین صبا مقلب به کمال السلطان، به سال ۱۳۰۳ ش. در تهران در خانواده‌ای هنر دوست و صاحب قلم پا به عرصه‌ی وجود نهاد. پدر وی مدیر روزنامه‌ی ستاره ایران بود که در تهران منتشر می‌شد. صبا چون بعد از درگذشت پدر به دنیا آمده بود و تنها فرزند ذکور خانواده بود، همان نام پدر را بر وی نهادند وی از دیپلمه‌های دارالفنون بود و پس از اتمام تحصیلات در دارالفنون، به هنرستان عالی موسیقی رفت و زیر نظر بهترین اساتید از جمله استاد ملک اصلانیان در سال ۱۳۲۸ ش به دریافت دیپلم پیانو کلاسیک از آن هنرستان نائل گردید. همچنین آموزش سنتور را از بدو جوانی نزد استاد ابوالحسن صبا شروع نمود و بعد از مدتی تحت تعلیمات استاد حبیب الله سماعی قرار گرفت و هنگامی که به دلایلی کلاس سماعی تعطیل شد دوباره به محضر ابوالحسن صبا بازگشت. حسین صبا نوازنده‌ی چیره دست پیانو و سنتور، از معدود هنرمندانی بود که به موسیقی علمی و عملی تسلط کامل داشت و این هنر والا را نزد بهترین اساتید زمان خود آموخته بود و بدون شک وجود وی توانست در حیات سنتورنوازی که به همت اساتید فقید حبیب الله سماعی و ابوالحسن صبا پایه‌گذاری شده بود نقشی موثر و سازنده داشته باشد.
حسین صبا تدریس پیانو و سنتور را از مهرماه ۱۳۳۰ ش در هنرستان موسیقی ملی شروع کرد و تا زمان وفات تنها استاد سنتور هنرستان بود. از خدمات ارزنده‌ی وی ضمن تعلیم شاگردان، تالیف کتاب خودآموز سنتور است که چاپ اول آن در خرداد ۱۳۳۵ و چاپ دوم در دی ماه ۱۳۳۸ در زمان حیات ایشان منتشر گردید و بعد از فوت وی به دفعات تکثیر گردید. با تشکیل ارکستر سازهای ملی به سرپرستی زنده یاد مهدی مفتاح در سال ۱۳۳۶ در هنرستان موسیقی ملی، صبا تک‌نوازی و اجرای برنامه‌هایی را در آن ارکستر عهده‌دار بود. وی در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۳۹ بر اثر بیماری مغزی درگذشت.
