یوهانس برامس

در تاریخ موسیقی پیدا کردن آهنگسازانی که از ابتدا شناخته شده نیستند زیاد غیر معمول نیست. نیکلاس اسلانیمسکی، در واژه نامه خود به نام of Musical Invective Lexicon جمله‌های انتقادی بسیاری را در زیر عنوان Non-Acceptance of the Unfamiliar در مورد آهنگسازان معروف ثبت کرده که برامس هم از این انتقادات برکنار نبوده است. یکی از این انتقادات، نقدی کوبنده از چایکوفسکی است، که در دفتر خاطرات خود در ۹ اکتبر ۱۸۸۶ وارد کرده است، که در آنجا آمده است: «من تقریبا بیشتر آهنگ‌های آن برامس حقه باز را اجرا کرده‌ام. چقدر بی ارزش...! این من را آزار می‌دهد که این آدم متوسط، به عنوان یک نابغه شناخته شده است. چرا که در مقایسه با او، Raff یک نابغه است، و حتی صحبت از آنتون روبنشتاین نیز به عنوان مقایسه نمی‌توان کرد، که به نظرم یک چهره ماندگار و مهم است، در حالی که برامس انسانی است که چیزی برای عرضه ندارد.»

برامس از فرانتس لیست بهتر است. برامس در جوانی به لیست معرفی شد. وی بیشتر قطعات اولیه‌ای را که برامس به همراه آورده بود اجرا کرد. برامس به عنوان یک آهنگساز مورد قبول لیست قرار گرفت اما احترامی برای وی به عنوان یک پیانیست قائل نشد. از طرفی دیگر، برامس احترام بسیاری برای لیست به عنوان یک پیانیست و یک تکنیسین حرفه‌ای قائل بود اما برامس شور و شوق و هواخواهی خود را از لیست به عنوان یک آهنگساز بروز نداد. در روایتی آمده است: هنگامی که لیست یکی از سونات‌هایش را برای برامس و یک گروه اجرا می‌کرد، برامس در حال چرت زدن بوده است.

موسیقی در وین در اواخر دهه ۱۸۶۰ به دو گروه موسیقی رقابت‌آمیز تقسیم شده بود. گروهی طرفدار برامس و گروهی طرفدار واگنر بودند. طرفدار هر دو گروه بت خود را ستایش و بت دیگر را بی‌اعتبار می‌کردند. در میان طرفداران برامس، منتقد معروف وین ادوارد هانسلیک، ویولونیست بزرگ ژورف ژوشیم که برامس برای لیست فرستاده بود و رابرت و کلارا شومن هم بود. رابرت شومن نویسنده‌ی کتاب آسان‌ترین‌های شومان برای پیانو، در مجله موسیقی‌اش،Zeitschrift fur music Neue ، منادی نبوغ برامس جوان بود. کلارا شومان کسی که برامس برای او احساس تقریبا فرزندی داشت و آثار پیانو‌اش را در اجراهای عمومی خود به اجرا می‌گذاشت. البته امروزه برامس یکی از سه نابغه موسیقی ملقب به سه B شناخته شده است که شامل: باخ، بتهوون، برامس می‌باشد.

نوازندگی پیانو از برامس به بعد بافت متمایزی پیدا کرد و متحول شد، نوازندگی‌ها سرشار از به کارگیری هارمونیک و ملودیک جدید در ریتم، رنگ صدا، شعر و حالت‌های دراماتیک شد. موسیقی برامس نیاز به نوع خاصی از تکنیک پیانو داشت وی همچنین به عنوان یک آهنگساز نه تنها از منتقدان آزرده خاطر بود بلکه از پیانیست‌هایی که کارهایش را دشوار و غیر قابل اجرا می‌دانستند هم ناراحت بود. . کتاب یوهانس برامس آثار برگزیده برای پیانو مجموعه‌ای از تلاش‌های وی در این زمینه می‌باشد.

کتاب یوهانس برامس آثار برگزیده برای پیانو ویرایش هنری لوین ترجمه ندا علی غنی در ۱۰۴ صفحه توسط نشر هنر و فرهنگ منتشر شده است.