نیکولا واکای آواز

کتاب آواز که بیشتر به نام واکای شناخته می‌شود، یکی از مشهورترین کتاب‌های آموزشی آواز در سبک بل کانتو است که در بیشتر مدارس اواز تدریس می‌شود. کتاب آواز متدو پراتیکو شامل ۱۷ درس آواز است. درس ۱ تا ۵ به تکنیک لگاتو می‌پردازد و در این ۵ درس هنرجو با چگونگی اجرای لگاتو آشنا می‌شود و دروس بعدی به تکنیک‌های دیگر آواز می‌پردازد که شامل پرتا منتو، مسا دی وچه، آپا جاتور و کلوراتور می‌باشد.

نیکولا واکای در سال ۱۷۹۰ در شهر تو لنتینو ایتالیا بدنیا آمد. او را به عنوان آهنگ‌ساز و کارشناس موسیقی می‌شناسند. کتاب‌های آموزشی او در زمینه آواز بل کانتو بسیار شناخته شده‌اند. واکای نزد پا ایزیللو آهنگسازی آموخت او در زمان خود از شهرت زیادی برخوردار بود. از او ۱۷ اپرا و چندین کتاب آموزشی آواز بجا مانده که کتاب آواز متدو پراتیکو از مشهورترین آن‌هاست. او همچنین به عنوان استاد آواز در پاریس و لندن بسیار شناخته شده بود و در سال ۱۸۳۸ به عنوان استاد آهنگسازی در کنسرواتوار میلان برگزیده شد. نیکلای واکای در سال ۱۸۶۸ در پسارو دیده از جهان فرو بست. نیکولا واکای خود در مورد کتاب آواز متدو پراتیکو می‌گوید:

تردیدی نیست که زبان ایتالیایی به واسطه آهنگین بودنش برای اجرای آواز از زبان‌های دیگر مناسب‌تر است. به همین دلیل توصیه می‌شود هر هنرجوی آوازی که گام‌های نخست را در این راه بر می‌دارد با این زبان آشنایی نسبی داشته باشد، چرا که فراگیری فنون آواز به ایتالیایی این امکان را به شما می‌دهد که آوازهای زبان‌های دیگر را راحت‌تر اجرا کنید.

البته هستند بسیاری از خوانندگان غیر حرفه‌ای که آواز را از روی تفنن، بدون تربیت صدا و تمرینات مستمر سلفژ اجرا می‌کنند. به همین جهت تصمیم گرفتم این مجموعه را به رشته تحریر درآورم تا هنرجویان علاقمند به آواز این امکان را داشته باشند که به طور اصولی به تحصیل این هنر بپردازند. من در این مجموعه تلاش کردم تا بجای این که هنرجو ملودی را به صورت ، دو، ر، می، فا، سل ، لا، سی، بخواند شعر را جایگزین آن کند. به همین منظور از اشعار زیبای مستا زیو (شاعر ایتالیایی قرن ۱۷) بهره جستم.

هنرمند باروک جهانی ماورای جهانی که در آن می‌زیست آرزو می‌کرد و دنیایی را که در آن منطق و روزمره‌گی حاکم بود پست و غیر قابل تحمل می‌پنداشت. او طالب احساسات و تخیل و زیبایی‌های معنوی بود و این برایش انگیزه‌ای بود تا به کشف دنیای آرمانی‌اش که سرشار از رؤیا بود رهنمود شود. از این روی آثاری که خلق می‌کرد به تبعیت از تفکرات و رؤیاهایش در فضایی آکنده از تخیل و رؤیا بود.

هنرمندان باروک اساطیر و خدایان یونانی و فرشتگانی چون سرافین و کروبین را مضمون اصلی آثار خود قرار می‌دادند و با مهارت و تکنیک شگفت‌آوری که در کار خود داشتند به آنان کالبدی انسانی می‌بخشیدند. آنان فرشتگان بالدار و خدایان دریاها و آتش را با چنان بدن‌های ستبر و اغراق‌آمیزی ترسیم می‌کردند که گویی با آدمیان همزیستی داشتند.

خلاقیت و تکنیک دو ابزاری بودند که هنرمندان باروک به غایت بر آن‌ها تسلط داشتند. موسیقی‌دانان نیز از این مقوله جدا نبودند و نوازندگان تلاش می‌کردند تا خود را به اوج خلاقیت تکنیکی برسانند. موسیقی آوازی نیز به موازات موسیقی سازی به قابلیت‌های بالای تکنیکی دست پیدا کرد و خوانندگان سبک بل کانتو در این میان پا به عرصه وجود گذاشتند. آنان با تکیه بر کلام و شعر، هنر آواز را همگانی‌تر کردند. اغراق آمیز بودن، که یکی از ویژگی‌های هنر باروک بود، در آواز نیز نمایان شد. خوانندگان بل کانتو با اجرای سخت‌ترین پاساژها و وکال‌ها به صورت ملیزماتیک‌های طولانی (تکرار یک وکال در سرعت بالا) خواندن در زیرترین نت‌ها همگان را مجذوب خود می‌ساختند.‌

مونته وردی یکی از به نام‌ترین آهنگ‌سازان دوره باروک بود. او اسطوره‌ها و خدایان را که در آن زمان شالوده آثار هنری بودند به روی صحنه تئاتر برد و آنان را مضمون اصلی اپراهای خود ساخت. او به اسطوره‌هایش زبانی غیر از زبان مرسوم بخشید. زبانی اغراق‌آمیز و به تبعیت از همین در نوشتن نت‌های آوازی نیز اغراق می‌کرد. باید اضافه کرد که بدیهه‌خوانی نیز یکی از تکنیک‌های آواز خوانان بل کانتو بود. آنان با تسلطی که بر تکنیک‌های بل کانتو داشتند با بدیهه‌خوانی کردن بخش بیشتری از آواز نوشته شده، به موسیقی تنوع بیشتری می‌بخشیدند.

اما با دگرگونی در ساختار ارکستر و بزرگ‌تر شدن حجم آن دیگر مجالی برای آواز بل کانتو که با ظرافت و مینیاتورمآبانه بود نماند و تقریبا در اواخر قرن هجدهم به فراموشی سپرده شد. بی‌تردید باید گفت سبک بل کانتو پایه‌ای بود برای آوازی که امروز ما آن را به نام آواز کلاسیک می‌شناسیم. کتاب آواز متدو پراتیکو نیکولا واکای، مجموعه‌ای از ملودی‌های زیباست که در آن تکنیک‌های آواز گنجانده شده و آهنگساز تلاش کرده تا گوشه‌ای از سبک بل کانتو را در آن نشان دهد.

کتاب آواز متدو پراتیکو اثر نیکولا واکای در ۴۰ صفحه توسط نشر عارف منتشر شده است.