مبانی آفرینش در موسیقی ایران

کتاب مبانی آفرینش در موسیقی ایران، حاصل تفکر و کوشش معلمی تحصیل کرده، کارکشته، نکته بین و مؤلف چون شریف لطفی می‌باشد که با بررسی پتانسیل‌های موسیقی دستگاهی ایرانی در زمینه‌ی آهنگسازی، بخش بزرگی از زندگی موسیقایی‌اش را صرف آموزش و رفع کاستی‌های این حوزه کرده است. روش شریف لطفی در آفرینش موسیقی ایرانی به لحاظ اصول آکادمیک ویژگی‌هایی دارد، از قبیل نگرش آموزش محور، طبقه‌بندی ساده، پیشروی مرحله به مرحله در پیدایش لایه‌های صوتی و توجه خاص به موضوع فرم.
این روش سعی دارد تمامی مؤلفه‌های سازنده‌ی اثر را از مصالح موسیقایی اولیه‌ی خودش بگیرد و هیچ عاملی صرفاـ سلیقه‌ای را (از بیرون) به بدنه‌ی اصلی آن تحمیل نکند؛ همچنین در پی دستیابی به دستورالعمل‌هایی برای چگونگی خلق، چیدمان و آموزش چندصدایی‌های مناسبی است که بر چارچوب‌های دستگاه‌های موسیقی ایران منطبق باشند.

کتاب مبانی آفرینش در موسیقی ایران در دو فصل جداگانه به شرح زیر نگاشته شده است:
فصل اول: تشریح نگرش شریف لطفی و شیوه‌ی ایشان برای آفرینش در موسیقی ایرانی است که شامل توضیح عینی درس گفتارها به همراه نمونه‌های مرتبط با آن‌ها است.
فصل دوم: ارائه‌ی مصالح‌سازی (ماتریال سازی)‌های گوناگون روی چند ملودی محلی ایران و به کارگیری آن‌ها تا شکل‌گیری نهایی در ساخت اثر است.

کتاب مبانی آفرینش در موسیقی ایران نگرش و روش شریف لطفی تدوین و تحلیل علی ابراهیمی در ۱۰۰ صفحه توسط نشر آواز منتشر شده است.