علی تجویدی
علی تجویدی در ۱۵ آبان ۱۲۹۸ در تهران زاده شد، ولی اصالتا اصفهانی می‌باشد. آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادی خان تجویدی که در نقاشی از شاگردان طراز اول کمال الملک و در موسیقی از شاگردان مستعد درویش خان بود آغاز کرد. پس از مدتی نزد ظهیرالدینی به فراگیری فلوت پرداخت. از شانزده سالگی نزد حسین یاحقی به آموزش ویولن پرداخت و پس از دو سال به محضر درس ابوالحسن صبا راه یافت و به مدت هشت سال در مکتب او به فراگیری ویولن و سه تار پرداخت. در ضمن مدتی نیز در کلاس درس چند نوازنده ویولن کلاسیک با شیوه نوازندگی غربی آشنایی یافت. پس از آن با راهنمایی صبا، به محفل هنری محمد ایرانی مجرد راه یافت و با بسیاری از هنرمندان بزرگ آشنا شد و از خرمن هنر اساتید گرانقدری چون محمد ایرانی مجرد، اسماعیل قهرمانی، سید حسین طاهرزاده و رکن الدین مختاری که به آن محفل آمد و شد داشتند، بهره برد. تجویدی یکی از برجسته‌ترین شاگردان استاد صبا بود و در غیبت ایشان کلاس استاد را اداره می‌کرد.
تجویدی تالیفات مهمی چون کتاب موسیقی ایرانی را از خود به جای گذاشته است. بخش اول این کتاب شامل مقام ماهور و بخش دوم شامل قطعاتی از ساخته‌های استاد می‌باشد.
