سیمین آقارضی
سیمین آقارضی درمنی در آذرماه ۱۳۱۷ خورشیدی در تهران و در خانواده‌ای هنردوست و هنرپرور زاده شد. اشتیاق وافر او به موسیقی موجب شد از همان اوان کودکی پس از سپری کردن دوران ابتدایی تحصیل به هنرستان موسیقی ملی راه یابد و رهرو این راه پر رمز و راز و پرنشیب و فراز اما شیرین و دلنواز گردد. استعداد ژرف و نیروی پشتکار او بود که سبب شد از همگنان پیشی گیرد و مراتب ترقی و تعالی را یکی پس از دیگری بپیماید و یکی از استادان بزرگ و نامدار و توانمند شود. وی محضر اکثر استادان بزرگ عصر خویش را درک کرد و همه‌ی آن‌ها همواره هنر او را ستوده‌اند که در ذیل به برخی از آن‌ها اشاره خواهد شد.
اول‌بار همزمان با بهره‌گیری از آموزش‌های هنرمند فقید محمود ذوالفنون، ردیف‌های ویولن را به طور کامل نزد استاد زنده یاد ابوالحسن صبا آموخت. او تنها بانوی به کمال رسیده‌ی مکتب استاد صبا بود. پیانو را نزد جواد معروفی، قانون را از استاد مهدی مفتاح، آواز را از استاد غلامحسین بنان و تمبک را نزد استاد حسین تهرانی فرا گرفت. علاوه بر سازهایی که نام برده شد، با نواختن رباب، بربط، قیچک، و کمانچه نیز آشنایی کامل داشت. او با بیشتر ارکسترهای بزرگ، مانند ارکسترهای مختلف فرهنگ و هنر وقت، ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر خالقی به رهبری روان شاد روح الله خالقی همکاری نزدیک و موثر داشت.
با بسیاری از استادان و نام آوران برجسته‌ی موسیقی این سرزمین بزرگ و کهن، همچون پرویز یاحقی، علی تجویدی، حبیب الله بدیعی، همایون خرم، حسین تهرانی، یوسف یوسف زاده و چهره‌های سرشناس دیگر چون سیروس حدادی، محمد موسوی، سیاوش زندگانی، امیر ناصر افتتاح، آبتین اجلالی و... همراهی و هم‌نوازی داشته و همکاری کرده است.
از سال ۱۳۴۱ ارکستری به نام «ارکستر سیمین» بنیاد نهاد که بسیار شهره شد. آهنگ‌های این ارکستر را خود می‌ساخت و تک نوازی‌های آن‌ها را هم خود می‌نواخت. چندی هم هنرآموز هنرستان آزاد موسیقی به سرپرستی زنده یاد محمدعلی امیرجاهد و مدرس انجمن حمایت از نابینایان بود و شاگردان بسیاری از وی بهره گرفتند. در اواخر دهه‌ی چهل به عنوان تک‌نواز قانون به استخدام رادیو درآمد و در ارکسترهای بزرگی مانند ارکستر «گلها» که به همت زنده یاد داود پیرنیا پایه‌گذاری شده بود و ارکستر سازهای ملی به رهبری استاد مهدی مفتاح مشارکتی پربار داشت. او کنسرت‌های متعددی در داخل و خارج ایران در راستای شناساندن هنر این مرز و بوم برگزار کرد که همه با موفقیت و توجه بسیار مواجه شدند و نمایانگر توان بالا و همت والای ایشان بود. وی در سال ۱۳۸۸ بدرود حیات گفت.
وی تالیفات مهمی از جمله کتاب گلنوش چهل قطعه برای ساز قانون و ترانه چهل قطعه برای ساز قانون را در زمینه‌ی نوازندگی ساز قانون از خود به جای گذاشته است.
